In het energie-, landbouw-, handels- of ontwikkelingsbeleid kan systematisch onderzocht worden wat de impact is op andere landen of op globale ecosystemen en kan gezocht worden naar manieren om die impact te verminderen. In feite zou dat een logisch onderdeel moeten zijn van eender welk beleid dat zich duurzaam noemt.

Een (duurzaamheids)beleid dat eng focust op duurzaamheid in Europa en dat daarbij de internationale effecten over het hoofd ziet, kan makkelijk de illusie opwekken dat we het eigenlijk wel goed doen, terwijl in feite de negatieve gevolgen van onze productie- en consumptiepatronen afgewenteld worden op het zuiden en op toekomstige generaties.

Met concepten zoals ecologische schuld of ecologisch ongelijke ruil, en instrumenten zoals de ecologische voetafdruk en materiaalstroomanalyse wordt die illusie doorbroken.