Forteiland Pampus heeft een korte film uitgebracht die in tien minuten laat zien hoe het eiland zichzelf van energie voorziet. De productie is gemaakt door Strawberry Fields in opdracht van GasTerra en is online te bekijken. De kern is zelfenergie, leven van wat er is, met zon, wind, biomassa en waterstof die in samenhang worden ingezet en slim worden aangestuurd. De film koppelt rustige uitleg aan beelden van het energiesysteem op het eiland, zodat ook niet technici begrijpen wat er gebeurt achter de schermen.
Energie op eigen kracht
Pampus is niet op het net aangesloten en koos daarom voor een eigen, fossielvrije set aan bronnen en opslag. De ruggengraat bestaat uit zonnepanelen en kleine windturbines die een groot deel van het jaar de stroom leveren. Elektriciteit die niet direct nodig is, gaat naar een lithiumionbatterij. Wanneer er nog opwek over is, zet een elektrolyser de stroom om in waterstof. Die waterstof wordt opgeslagen in cilinders en later in een brandstofcel weer omgezet in elektriciteit en warmte. Zo verschuift het eiland een zonnig of winderig moment naar een later tijdstip met meer vraag.
De film zoomt in op de sturing. Niet de vraag bepaalt wat er gebeurt, maar het beschikbare aanbod geeft het ritme aan. Op momenten met veel zon of wind start het systeem automatisch processen die kunnen wachten, zoals het laden van de batterij of het maken van waterstof. Op rustige dagen zorgt de brandstofcel voor basiskracht, met de batterij als snelle buffer. Dat maakt het geheel voorspelbaar en goed te beheren, ook op drukke bezoekersdagen.
Een belangrijke schakel is biomassa. Keuken en tuinafval gaan niet mee terug op de boot, maar verdwijnen in een vergister op het eiland. Daar ontstaat biogas dat kan worden gebruikt voor koken en warm water in de horeca. Het vloeibare restproduct voedt de moestuin. Zo krijgt organisch afval direct waarde in zowel het energiesysteem als de bodem, zonder extra transport. Volgens projectinformatie levert een paar tientallen kilo groenafval per dag al meerdere kubieke meters biogas op. Dat is geen hoofdbron, wel een flexibele aanvulling tijdens piekmomenten of als zon en wind even minder leveren.
De cijfers maken het tastbaar. In de communicatie over het project wordt gesproken over een batterijcapaciteit van enkele honderden kilowattuur, bij een gemiddeld eigen verbruik van grofweg honderd tot tweehonderd kilowattuur per dag in het seizoen. De elektrolyser is modulair opgebouwd, zodat het eiland de productie van waterstof kan opschalen als dat nodig is. Zulke concrete waarden helpen om het gesprek te voeren over wat wel en niet werkt op kleine locaties waar ruimte en netcapaciteit schaars zijn.
De film kiest voor begrijpelijke taal en laat de computerdirigent, zoals Pampus het zelf noemt, veel werk doen. Animaties laten zien hoe opwek, opslag en verbruik elkaar afwisselen. De kijker ziet niet alleen wat er staat, maar vooral wanneer het draait en waarom. Daarmee verschuift de aandacht van losse apparaten naar het samenspel. Het is precies dat samenspel dat in veel lokale energiesystemen het verschil maakt tussen theorie en praktijk.
Een korte film laat zien hoe aanbodgestuurde sturing zon, wind, biomassa en waterstof laat samenwerken.
Op een eiland zonder netaansluiting komt een autonoom energiesysteem tot leven met lokale bronnen en slimme sturing.
Beelden en animaties tonen hoe opwek, opslag en verbruik elkaar afwisselen voor een jaar rond fossielvrij bedrijf.
Lokaal afval wordt biogas, batterijen en waterstof geven bereik wanneer zon en wind minder leveren.
Zon, wind, waterstof en biomassa
Pampus bewijst dat een mix van bronnen en opslag vandaag al werkt op kleine schaal. Zon en wind leveren het gros van de energie. Biogas uit eigen afval vult gaten op het juiste moment. Batterijen geven snelle balans. Waterstof zorgt voor bereik bij langere stilstand van zon en wind. De software verbindt die onderdelen en laat aanbod en vraag met elkaar praten. Het resultaat is autonomie zonder fossiele brandstoffen, met duidelijke keuzes over wanneer je wat inzet.
Dat maakt het eiland relevant voor meer plekken dan alleen dit historische fort. Erfgoedlocaties, natuurgebieden, haveneilanden en afgelegen dorpen lopen vaker aan tegen beperkte netcapaciteit of hoge kosten voor verzwaring. Het Pampus model laat zien dat je een heel eind komt met lokaal beschikbare bronnen, een compacte vergister, een degelijke batterij en een elektrolyser of brandstofcel voor de langere adem. Belangrijk is dat je het als een geheel ontwerpt en beheert, niet als een verzameling losse projecten.
Er zit ook een bredere les in over omgaan met energie. Wie aanbod centraal zet, gaat vanzelf schuiven met verbruik. Koeling kan iets eerder, een boiler kan op een zonnig uur aan, een laadpunt kan pauzeren als de wind wegvalt. Dat vraagt om duidelijkheid richting gebruikers en een besturingssysteem dat transparant is. Pampus laat zien dat dit niet ten koste hoeft te gaan van comfort of beleving. Integendeel, het verhaal achter de schermen voegt iets toe aan het bezoek.
De nieuwe film is daarmee meer dan communicatie. Het is een compacte rondleiding door een energiesysteem dat het hele jaar draait op eigen kracht. Met herkenbare middelen, concrete cijfers en zichtbare keuzes. Voor iedereen die zoekt naar werkende voorbeelden op kleine schaal is het een nuttig referentiepunt, juist omdat het laat zien wat er kan met wat er al is.
Foto: videostill van de youtube film
Bron: Pampus.nl
